راه های درمان اضطراب اجتماعی

موقعیت های اضطراب اجتماعی

• ترس از قرار گرفتن در گروه های اجتماعی، دوستانه، شغلی.
• هنگام ارائه یک کنفرانس ترس شدید احساس میکنید به طوری که اجتناب پیوسته از آن موقعیت ها دارید.
• عدم تمایل و اضطراب شدید برای غذا خوردن، ارتباط چشمی یا پیشنهادات در حضور دیگران.
• با آگاهی یافتن از موقعیتی که قرار است به عنوان یک میزبان یا سخنران  در حضور جمع باشید، احساس اضطراب و ناتوانی میکنید.
• تصور اینکه افراد شما را مورد تمسخر قرار میدهند یا از نظرشان بی ارزش هستید، پس در گوشه ای مخفی میشوید.

علائم اضطراب اجتماعی

• تعریق و افزایش ضربان قلب
• احساس تهوع و سرگیجه
• دلپیچه یا سردرد
• حس گیر کردن چیزی در گلو
• لرزیدن دست و پاها
• حس اینکه همه به شما نگاه میکنند
• عدم کنترل ذهنی و فراموشی های عصبی
• لکنت زبان

همگی این موارد در موقعیت هایی باشد که دیگران حضور دارند و شما قرار است در کنارشان کاری انجام بدهید؛ مثلا بازی کنید یا شام بخورید.

چه کسانی دچار اضطراب اجتماعی میشوند؟

سن خاصی برای اضطراب اجتماعی وجود ندارد. کودکی با اضطراب اجتماعی پرخاشگری های شدید که متناسب با موقعیت نیست بروز میدهد و یا گوشه گیری متداول نشان میدهد.

برخی تحقیقات حاکی از آن هستند که نوجوانانی که دچار اضطراب اجتماعی میشوند به دلیل نگاه ایده آل گرایی زیاد مختص به این دوره سنی، با بزرگ تر شدن از شدت آن کاسته میشود.

اما برخی افراد هم با وارد شدن به فضای رقابتی کاری، ازدواج و خانواده ی دوم ممکن است به شدت اضطراب اجتماعی که قبلا قابل کنترل بوده به طور فزاینده ای اضافه شود.

چرا دچار اضطراب اجتماعی میشویم؟

برای راه های درمان اضطراب اجتماعی بهتر است بدانیم ممکن است این ترس از جمعیت از یک سانحه یا اتفاق تروماتیک که در گذشته اتفاق افتاده، باشد.

و یا اضطراب اجتماعی به دلیل حمله های عصبی و پنیک که تجربه کردیم و اطرافمان افراد ناآشنا با یک واقعه ی دردآور بوده ذهنمان را به ترس از حضور در کنار دیگران سوق داده باشد.

یک حقیقت روانشناسی وجود دارد و آن این است که بیماری های روانی در پی یکدیگر و گاه برای مخفی کردن همدیگر می آیند.

پس برای راه های درمان اضطراب اجتماعی باید دلیل اصلی آن را پیدا کنیم.
آیا به دلیل افسردگی و عدم تمایل به فعالیت های گروهی است؟ یا سانحه ای تجربه کردیم که سعی داشتیم آن را سرکوب کنیم؟ ممکن است همیشه بی دلیل اضطراب داشته ایم و این تنها مربوط به اجتماع نیست؟

پاسخ مثبت به هر کدام از سوال ها ما را برای درمان به سمت و سوی خاصی میبرد.

راه های درمان اختلال اضطراب اجتماعی

به طور کل سه دسته درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد:

1. دارو درمانی
2. روان درمانی
3. خود هدایتی

علائم اختلال خود زشت انگاری

این علائم به دو دسته ی فکری و عملی تقسیم میشود.

فکری:

تصور بد بودن قسمتی از بدن

نامتناسب بودن اعضای بدن

بزرگی یا کوچکی بیش از اندازه، اندام

زشت بودن تمام بدن

عملی:

نگاه کردن مداوم در آینه

سوال پرسیدن از افراد

به دنبال تایید اجتماعی برای ظاهر

تغذیه کم

زیاد ورزش کردن

خود انتقادی شدید

خود زشت انگاری در سایر اختلالات

همانطور که از علائم فکری و عملی خود زشت انگاری میتوان حدس زد؛ این اختلال با افسردگی و اضطراب همسبتگی بسیاری دارد.

افرادی که مدام در پی زشت تصور کردن خود باشند و بخواهد تایید بگیرند اگر کسی از آنان کوچک ترین ایرادی بگیرد کاخ آرزو هایشان نابود میشود.
خود را بسیار بدتر تصور میکنند و همینطور خطر خودکشی یا افکار خودکشی وجود خواهد داشت.

شخص تمام ساعات روز به طور فعالانه یا حداقل از نظر ذهنی در پی انتقاد از بخشی از بدن یا تمام بدن خود است پس فکر میکند دیگران هم او را اینگونه میبینند.

به همین خاطر دچار اضطراب و وسواس فکری عملی میشود به طوری که به سختی میتواند در اجتماع حضور پیدا کند و روابط موثر کاری، تحصیلی و عاشقانه داشته باشد.

در نتیجه ی اضطراب و افسردگی شخص با علائم اختلال خود زشت انگاری بیشتر در خود فرو میرود و کمتر با جهان خارج ارتباط خواهد گرفت در نتیجه تصورات فکری ش راجع به زشت بودن بدن تصدیق میشود.

دلایل اختلال خود زشت انگاری

به طور مشخص متخصان سلامت دلیلی برای این اختلال پیدا نکردند اما چهار دسته ی اصلی میتواند باعث به وجود آمدن یا تشدید علائم اختلال خود زشت انگاری شود.

1. وراثت
2. وسواس فکری عملی
3. سطوح پایین انتقال دهنده عصبی سرتونین
4. تجربیات کودکی

وراثت

طبق برخی آمار حدود 8 درصد از افراد با علائم اختلال خود زشت انگاری دارای والدین یا اقوام نزدیکی بودند که به این اختلال دچار هستند.

وسواس فکری عملی

افرادی وسواسی که به همه چیز به نوع خاص، تشریفاتی، وسواس گونه و ناراحت کننده نگاه میکنندمیتوانند به بدن و جسم خودشان نیز بسیار غیر واقع بین باشند.

افراد وسواسی برای هر عمل خود تشدید و روش های خاص عملی دارند مثلا سه بار دست هایشان را بشویند؛ با پای راست وارد کلاس شوند، در خانه را چهار بار چک کنند که بسته باشد پس پتانسیل علائم خود زشت انگاری نیز از قبل در آنها وجود داشته.

مثل شخصی که همیشه از توازن تابلو های روی دیوار، ساعت ها و مداد و اجسام و لباس ها ایراد میگرفته و دارای وسواس فکری عملی بوده حالا نسبت به بدن خودش این افکار منفی را پیاده میکند.

سطوح پایین انتقال دهنده عصبی سرتونین

سرتونین همان چیزی ست که بدن برای احساس شادی و خوشبختی به آن نیاز دارد.

وقتی سطوح این ماده شیمیایی به دلایل مختلف از جمله عدم تنظیم تعادل شیمیایی بدن به هم میخورد و پایین می آید افراد با درجات کمتری از حس خوشحالی و سرزندگی روبه رو میشوند.

تجربیات کودکی

از فروید و یونگ که روانکاوان دیرینه بوده اند تا فروم به عنوان یک روانشناس اجتماعی و صاحب نظران معاصر از جمله هنری مورای همگی بر اهمیت تاثیر اولین ارتباطات و برخورد هایی که انسان تجربه کرده تاکید ورزیده اند.

به همین دلیل یکی از حوزه های اصلی روانشناسی کودک ارتباط و آموزش به والدین و ساختن محیط اجتماعی متناسب و متعادل است تا کودک بتواند رشد بهنجار داشته باشد، پتانسیل های ذهنی ش به حداکثر برسد و دچار تروما نشود.

کودکی زمانی ست که انسان انتخاب میکند چه دیدگاهی به زندگی در سال های آینده داشته باشد، اولین مفروضات ذهنی ش ساخته میشود، خوب و بد را شناسایی میکند و ناهشیار در هویت او ساخته میشود.

اگر والدین، خواهر و برادر بزرگتر یا افراد تاثیر گذاری در کودکی ما دوست داشتنی بودن، زیبا بودن، مورد قبول واقع شدن را به بی نقصی صورت و بدن تشبیه کرده باشند امکان اینکه در بزرگسالی دچار علائم اختلال خود زشت انگاری شویم وجود دارد.

درمان علائم اختلال خود زشت انگاری

روان درمانی هایی که در این حوزه میتوانند کمک کنند از این قبیل هستند:

• درمان هیجانی رفتاری
• طرحواره درمانی
• روانکاوی
• گروه درمانی

هر کدام از روش های درمانی با توجه به حوزه ی تخصص روانکاو یا روانشناس شما و از آن مهم تر وضعیت روحی شما باید انتخاب گردد تا بیشترین تاثیر درمانی را داشته باشد.

برای خواندن بهترین رویکرد درمانی که مختص به شماست میتوانید کلیک کنید.

علائم خود بیمار انگاری چیست؟

• مراجعه به پزشک و تست های مداوم.
• حرف زدن راجع به بیماری یا سلامتی با خانواده و دوستان طوری که همیشگی، غیر قابل کنترل و آزاردهنده ست.
• احساس اضطراب شدید از بیمار شدن.
• برخورد بسیار تروماتیک و غیر هماهنگ با شدت بیماری.
  مثلا یک سرماخوردگی را به سرطان ربط بدهند.
• باور به اینکه اگر الان هم بیمار نیست در آینده میشود.
  مثلا ” من به زودی تومور خواهم داشت.”

پیامد های اختلال خود بیمار انگاری

قطع ارتباط موثر با دوستان و خانواده

از آنجا که این افراد دوره هایی از اضطراب کوتاه مدت را تجربه میکنند نمیتوانند با ثبات بمانند.
افراد مدام به آنها میگویند راجع به بیماری یا مریضی حرف نزنند اما آنها توانایی جلوگیری از آن را ندارند.
دوستان و آشنایان وقتی عدم کنترل و بیش فعالی ذهنی آنها راجع به اتفاقات ناراحت کننده را مدام میشنوند از آنها فاصله میگیرند.

عدم قبول نتایج تست های پزشکی

علائم خود بیمار انگاری قبول نکردن نداشتن بیماری ست. افراد مبتلا به اختلال خود بیمار انگاری شدیدا و قطعا مطمئن هستند یا بیمار هستند یا خواهند شد.
پس وقتی پزشک به آنها خبر میدهد هیچ بیماری ندارند قبول نکرده و دوباره و دوباره پیش پزشک های متفاوت میروند.
از آنجایی که ذهنِ آشفته آنها به دنبال بیماری در مجلات و حرف های اطرافیان است پیش هر دکتر یا طب متفاوتی میروند.

ترسِ از دست دادن افراد

یکی از علائم خود بیمار انگاری این است که نمیتوانند قبول کنند کسی را به خاطر بیماری از دست بدهند پس ممکن است اطلاعات پزشکی را مدام با او به اشتراک بگذارند.

احتمالا به خاطر فقدانی که قبلا پیش آمده یک شخص یا اشخاص خاصی را با خود به پزشک و دوره های زیاد چک آپ میبرد.

دلیل ابتلا به خود بیمار انگاری

• وراثت
• فقدان یا از دست دادن
• اضطراب و افسردگی
• سایکو سوماتیک
• تعرض جنسی یا بی توجهی در کودکی

وراثت

کودکان از والدین یا بستگان خونی که هیپوکندریا یا خود بیمار انگاری داشته اند بیشتر از سایرین این علائم خود بیمار انگاری را نشان میدهند.
یا والدینی که دچار اضطراب یا افسردگی بوده و کودک را اینطور بزرگ کردند نیز احتمال گرفتار شدن به هیپوکندریا در فرد وجود دارد.

فقدان

از دست دادن افراد نه صرفا به دلیل بیماری و قبول نکردن آن میتواند باعث بروز علائم خود بیمار انگاری شود.
وقتی فرد بسیار احساس نزدیکی با اقوام میکرد و ناگهان او را از دستش بدهد بار بزرگ روانی را متحمل خواهد شد.
شخص نگران است و میترسد یا غم شدیدی را احساس میکند که اگر با آن کنار نیاید به بیماری و اختلال منجر میشود.

اضطراب یا افسردگی

افرادی که از قبل دچار اضطراب بوده یا دوره های کوتاه و طولانی افسردگی را تحمل کرده و درمان نشده اند در دراز مدت ممکن است به خود بیمار انگاری دچار شوند.

اضطراب باعث میشود فرد از همه چیز نگران باشد و از دست دادن عزیزان و یا سلامتی خود، میتواند دلیل خوبی برای افزایش نگرانی هایی که به آن عادت کرده باشد.

افسردگی برخلاف اضطراب اما از گذشته میگوید و مخصوصا اگر فقدان یا از دست دادن در میان باشد.

علائم خود بیمار انگاری یا هیپوکندریا بسیار در سالمندان شایع است و یکی از اختلالاتی ست که باید حتما پزشک آن را لحاظ کند.

احساس درد در اندام ها

سایکو سوماتیک یا بیماری روان تنی یکی دیگر از علائم خود بیمار انگاری ست؛
هنگامی که فشار روانی طولانی مدت باعث احساس درد واقعی در اندامی که سالم است میشود.

تعرض جنسی یا بی توجهی در کودکی

همانطور که مسلم است دوره ی کودکی یکی از پر اهمیت ترین دوره های رشد است.

اگر در این دوره اتفاقی باعث شده باشد فرد احساس بیماری کند یا با یک اتفاق ناگوار راجع به بدن خود مواجه شده باشد احتمال دارد در بزرگسالی علائم خود بیمار انگاری در او مشاهده شود.

درمان علائم خود بیمار انگاری

روان درمانی

1. درمان شناختی رفتاری
   این درمان باعث میشود تا شصت درصد نشانه ها از بین برود.
   درمان CBT یا شناختی رفتاری بر روی نشانه های قابل مشاهده کار میکند و شناخت فرد را از فقدان ها، بی توجهی و تعرض صحیح میکند به این شکل که قرار نیست روی حال و آینده ی او دوباره تاثیر منفی گذاشته شود.
   فرد میتواند به یک پذیرش نسبتی برسد.
2. طرحواره درمانی
   درمانی ریشه ای و بنیادی تر است که البته نتایج آن زمانبر است؛ فرد باید آگاهی نسبتی داشته و حالش بسیار بد نباشد.
   در این مدل درمان برای علائم خود بیمار انگاری بر ابعاد ناهشیار و کودکی تمرکز میشود تا بتوان به معنای واقعی با آنها مواجه شد و خود حقیقی را پذیرفت.

روش های درمان اختلال ساختگی

اختلال ساختگی چیست؟

برای درمان اختلال ساختگی ابتدا بهتر خواهد بود بدانیم اصلا با چه دیدگاهی روبه رو هستیم.
افراد مبتلا به اختلال ساختگی به دو مدل تقسیم میشوند:

1. نوع اول اختلال ساختگی تحمیل شده به خود است.
   در این نوع فرد به اعضای بدنش آسیب میرساند و اختلالات روانی و شخصیت را با خواندن مطالب در اینترنت یا کتاب ها جعل میکند.
2. نوع دوم اختلال ساختگی تحمیل شده به دیگری است.
   مثل تحمیل به فرزند، فرد میانسال در خانواده، افراد جدید که در زیر یه سقف هستند و ناتوان تر از شخص بیمار هستند.
   پس بیمار به آنها آسیب میزد و چون آنها توانایی دفاع از خود را ندارند حقیقت معلوم نخواهد شد.

اختلال ساختگی چه نشانه هایی دارد

فرد مبتلا به اختلال ساختگی بخش هایی از بدن خود را جراحت میدهد به طوری که به پزشک و مراقبت های پزشکی نیاز خواهد داشت.
مثلا بریدن پوست دست یا آسیب به چشم و سر.
همین طور ممکن است اظهار به بیماری روانی بکند. مثل افراد اسکیزوفرنی توهم ( عدم وجود محرک و گزاش آن) را اطلاع دهد.

نشانه های دیگر:

• عدم همخوانی سوابق پزشکی.
• ناهماهنگی جراحت های بدن در طول زمان.
• پیدا شدن جراحات تنها در زمانی که شخص ناظری نزدیک بیمار نیست.
• آگاهی بیش از حد بیمار از روش های درمانی حتی وقتی در این حوزه تحصیل یا کار نکرده.
• تکرار متون کتابی از بیماری ها.
• عدم پیدا شدن سوابق درمانی.
• تمایل نداشتن به تماس با خانواده توسط بیمار.
• قبول آزمایش های زیاد و درد آور.

درمان اختلال ساختگی

درمان ممکن است توسط مریض پذیرفته نشود و تنها هدف گاها میتواند کم کردن یا کنترل علائم اختلال باشد.
مانند آسیب های شدید به روح و روان تا حد امکان کم شود یا بیمار اطلاع پیدا کند مشکل جسمی ندارد و خود را بپذیرد.

اگر پزشکی که فرد مبتلا به اختلال ساختگی در بیمارستان نزد او رفته، بتواند جلب اعتماد کند مسیر بسیار هموار خواهد شد.
با جلب اعتماد بیمار همراه با کمک خانواده میتوانند به آمادگی بیمار برای پذیرش نسبی بیماری و رفتن نزد یک روان درمانگر کمک کنند.

پزشک و خانواده باید با حالتی بدون قضاوت او را آگاه کنند که ذهنش او بیمار است و نه جسمش.

درمان های تخصصی

1. گفتار درمانی
2. رفتار درمانی
3. گروه درمانی
4. خانواده درمانی
5. دارو درمانی

یکی از انواع گفتار درمانی که در بطن رفتار درمانی هاست، cbt یا همان درمان شناختی رفتاری است.
در این درمان با مراجع بعد از ریلکس کردن و روش های آرام سازی صحبت میشود و در اثر یک تعامل و گفت و گوی دو طرفه میتوانند به خطاهای شناختی بیمار برسند.

گروه درمانی از آن جهت پیشنهاد میشود که افراد میتوانند از تجربیات دیگران بهره مند شود و در یک محیطی که افراد شبیه به خود را در آن میبینند احساس قضاوت شدن و در تگنا بودن نداشته باشند.

درمان اختلال ساختگی به خانواده و محیطی که شخص در انتهای روز در آن خواهد بود نیز میرسد و اهمیت زیادی دارد.

داروهایی که پیشنهاد میشود از آن جهت که فرد بیمار احتمالا دارای علائم افسردگی یا برعکس اضطراب است تجویز خواهد شد که دوره ای و باید تحت نظر روانپزشک باشد.

روش های خانگی برای درمان اختلال ساختگی

به برنامه درمان خود پایبند باشید.

به یاد داشته باشید هر درمانی راحت نیست و سخت ترین کار پایبندی به درمان و مبارزه با افکار ذهنی ناخوشایند و تمایلات قدیمی ست.

یک پزشک مراقب داشته باشید.

به جای تعدد بسیار در پزشکان درمانی، یکی را انتخاب کرده و خانواده هم در جریان قرار بگیرند تا فقط نزد او بروید.

در نظر گرفتن ریسک.

این خطر که ممکن است هر دفعه با یک آسیب روحی و ورانی یا جسمی به خود، صدمه ای دائمی ببینید را لحاظ کنید.

فرار نکنید.

احتمالا از شهر رفتن یا نزد بیمارستان جدیدی بدون سوابق به ذهنتان خطور میکند.
اما این کاری ست که خلاف تمام تلاش هایتان برای بهتر زندگی کردن داشته اید پس جلوی خود را با کمک گرفتن از متخصصین سلامت بگیرید.

درمان اختلال کمبود توجه در بزرگسالی

علائم کمبود توجه بزرگسالی

1.عدم تمرکز

افراد بزرگسال که به ADHD مبتلا هستند نمیتوانند روز یک مکالمه، تکلیف یا فرایند ذهنی تمرکز کنند و آن را به ثمر برسانند.
ممکن است حتی آرام نشستن، منتظر ماندن در صف و جاهای شلوغ نیز برایشان بسیار طاقت فرسا باشد.

2.حواس پرتی

آنها به سادگی فراموشکار میشوند. ذهنشان میتواند روی مسائل متعدد و کم اهمیت بیش از حد تمرکز کند.
برای مثال اگر هرکدام از ما صدای ماشین، پرنده ای که از بالای سرمان میگذرد و رهگذری که با ما برخورد میکند را در حد ثانیه ای اهمیت بدهیم، بزرگسالان با کمبود توجه دقایق طولانی این عوامل را در ذهن ثبت و ضبط میکنند.

3.تکانشگری

بزرگسالان از ناتوانی خود در مسائل مختلف که برای دیگران کار بزرگی نیست کم کم به پرخاشگری، عصبانیت و تکانشگری روی می آورند.

بهتر است درمان جایی شروع شود که تکانشگری ها به مشکلات جامعه و فردی ضربه های غیر قابل بازگشت نزند.

4.مشکل در روابط

افرادی که مشکل نقص توجه یا ADHD دارند روابط عاشقانه ناپایداری تجربه میکنند.

در شغل خود موفق نیستند چرا که نمیتوانند انتظارات کارفرما را برآورده کنند.

ارتباطات اجتماعی و خانوادگی نه تنها قوی نیست بلکه اگر کنترل نشود بسیار چالش برانگیز و ناموفق عمل میکنند.

وسط حرف دیگران میپرند، روی موضوع خاصی تمرکز نمیکنند، میان صحبت جمع بلند میشوند و کار دیگری انجام میدهند و..

5.فعالیت های ذهنی ضعیف

دسته بندی امور، اولویت برای انجام کارها، برنامه ریزی و حتی قضاوت هایشان ضعیف تر از دیگران است.

کمبود توجه بزرگسالی میتواند شدیدا با موفقیت در ارتباط باشد و مسیری که خود به تنهایی سخت هست را تقریبا غیر ممکن کند.

پس شناسایی زودهنگام اختلال ADHD بهترین کمک به فرد بیمار میتواند باشد.

چه زمان به پزشک مراجعه کنیم؟

همه ما در زندگی اوقاتی را تجربه کرده ایم که پر از تنش و فشار بوده در نتیجه توانایی های همیشگی خود را از دست داده ایم.
پرخاشگر، غیر منطقی و ناآرام شده ایم. اما اختلافی که با کمبود توجه بزرگسالی وجود دارد این است که آنها تمام این ویژگی ها را به طور مداوم از نوجوانی یا کودکی دارند.

علائم کمبود توجه در بزرگسالی آنقدر شدید است که باعث مشکل در تمام ابعاد زندگی میشود.
آن وقت هست که فرد یا اطرافیانش متوجه میشوند قطعا باید به یک متخصص در زمینه درمان مراجعه کنند.

دلایل ابتلا به اختلال کمبود توجه بزرگسالی

1.وراثت : تحقیقات نشان داده والدین یا همبستگانی که خود به این عارضه مبتلا هستند، بر روی ژن های کودک اثر میگذارند.

2.محیط: قطعا ویژگی های محیطی که کودک در آن بزرگ میشود باعث رشد بهنجار یا نابهنجار ذهنی و جسمی میشود .

یک محیط آرام با دسترسی به امکانات مورد نیاز و حمایت خانوادگی در مقابل مکانی ناامن ، بی توجه و بدون حمایت کودکانی متفاوت  پرورش خواهد داد.

3.در طول رشد: رشد در دوره ی جنینی مانند: وضعیت سلامت مادر، مصرف داروها، اشعه های محیط، مصرف مواد مخدر یا مشروب توسط مادر بر اختلال ADHD و درصد ابتلای آن اثر گذار است.

مشکلاتی که کمبود توجه بزرگسالی به همراه دارد

• عدم موفقیت تحصیلی یا کاری
• مشکلات با قانون
• ابتلا به الکل یا سو مصرف مواد
• تصادفات مکرر با ماشین
• روابط غیر پایدار
• وضعیت روحی روانی ناسالم
• خودانگاری ضعیف
• تلاش هایی برای خودکشی

کمبود توجه بزرگسالی باعث چه اختلالاتی میشود؟

اضطراب

افراد زمانی که عدم توانایی خود در مدیریت وضعیت زندگی را میبینند، عقب افتادن از معیار های مطلوب و ناتوانی در کنترل، دچار افکار اضطرابی و انتقاد شدید میشوند.

افسردگی

تنهایی و جدا افتادن و چه بسا عدم تمایل دیگران به همکاری و درک افراد ADHD میتواند نشانه های افسردگی در بلند مدت را در پی داشته باشد.

اختلالات خلقی

اختلالی مانند دوقطبی یکی از بیماری هایی ست که در نتیجه ی عدم توجه به درمان و علائم کمبود توجه بزرگسالی میتوان در افراد دید.

اختلال شخصیت

فردی که از کودکی ناهنجاری های رفتاری را داشته و چه بسا با عدم درمان در او تقویت شده میتواند احتمال ابتلا به اختلالات سلوک و.. را داشته باشد.